Byli sobie dwaj koledzy,
Akcent mieli jak Norwedzy.
Jeden mały, drugi duży,
Mały- spokojny, a duży się burzy.
Gdy są razem to żartują,
Na wakacjach leżakują,
W szkole razem siedzą w ławce,
Grając w sobie coś na kartce.
Gdy gadają to tak dziwnie,
Mówiąc jakoś mało ambitnie...
Ci Norwedzy mnie szokują.
Końcówka wiersza, myśli atakują…



Szkoła specjalna.

nie przejdzie, zobaczysz. będziesz pytać dlaczego? dlatego, że to też nie ere.
jesteś stworzenie mało spostrzegawcze. odstęp między ostatnim wersem a wierszem musi mieć 2,5 mili. co przeliczając na stopy albo na łokcie wyniesie - ileś tam, w zależności od długości twojej stopy.
----------------------------------------------------------
przykład

Byli sobie dwaj koledzy,
Akcent mieli jak Norwedzy.
Jeden mały, drugi duży,
Mały- spokojny, a duży się burzy.
Gdy są razem to żartują,
Na wakacjach leżakują,
W szkole razem siedzą w ławce,
Grając w sobie coś na kartce.
Gdy gadają to tak dziwnie,
Mówiąc jakoś mało ambitnie...
Ci Norwedzy mnie szokują
bardziej niż szkoła














































specjalna

========================================
o widzisz, to jest erekcjato

Dzięki wielkie:)

Nie chodzi o ogromny odstęp, chociaż większość twórców stosuje znaczne odstępy. Chodzi o zaskoczenie powodujące inny odbiór wiersza, wynikający z ostatniego, oddalonego wersu, który jest kluczem zaskoczenia.
Martor wprowadził dobrą poprawkę i jak tu piszą znawcy jest to ere. Brawo!

andreas - te kilometry to tak na wyrost, żeby dotarło.