Obudzony w środku nocy,
w beznamiętną idę ciemność,
żadnej we mnie nie ma mocy,
co odpędzi moją bierność,

krok swój dobrze słyszę każdy,
serce głośno w piersi bije,
strach przejmował mnie od zawżdy,
choć od teraz wezbrał w sile,

w wewnątrz czuje ucisk srogi,
jakby dłonią ścisnął trzewia,
świat zza powiek taki wrogi,
że me lęki wciąż rozsiewa,

idę tam gdzie niosą nogi,
w bezwładności jak kukiełka,
jestem już u kresu drogi,
w mej pielgrzymce do
















































kibelka.

pow

hmm...HMM.

powinieneś to zapisać tak, żeby nie urywać tekstu, zamknąć go

idę tam gdzie niosą nogi,
w bezwładności jak kukiełka,
w mej pielgrzymce
jestem już u kresu drogi


do kibelka

i byłoby całkiem fajnie