Wszystko w świecie Danusi
swoje miejsce mieć musi:
na książeczki, na stroje,
na modlitwę, na pracę

zdjęła krzyżyk drewniany
co dostała od mamy,
trzyma go i z powrotem
znowu wiesza na ścianie

chociaż chęci ma szczere,
męczy ją sto rozterek
zwłaszcza kiedy przeliczy
ile ma do wypłaty

odkładając te grube
na obrazki i żłóbek
- te drobne z ciężkim sercem
położyła na tacę

obawiając się grzechu
na stłumionym przydechu
słoik z wodą święconą
opróżniła z wahaniem

Każdy normalny człowiek
życie ułatwia sobie,
tylko nasza Danusia
straszne ma dylematy































segregując śmieci