wcześniej nie znali zupełnie tego zespołu
coś tam słyszeli
ale wtedy spadł nagle szarpaniem strun
i kamykami werbli
każdym słowem ściskał serce i solił oczy
stał się najważniejszy
analizowali każdy tekst słowo po słowie
i znowu od nowa
aż doszli do istoty i potoczył się kamień

po Jarocinie już tańczyli ze swoją córką
do piosenek Maanamu
lubili chodzić do lata brzegiem morza
z zespołem Bajm
przystawali na swoich woodstockach
z innymi zespołami

odganiali barwy szarej codzienności
ciągle razem z nią
cierpliwie i wytrwale dzień za dniem
aż życie zaczęło im oddawać
tocząc się równo kamienną ścieżką
ku starości

dręczy już tylko ta jedna myśl
że ona zostanie kiedyś sama


















































z zespołem Downa

[shadow=indigo][colo[/shadow]r=black]łał ![/color]

brawo Andre !

Dzięki za black łał.
Temat trudny, lecz mi znany.
Doszukując się światełka, podkreśliłem że życie oddaje trochę na starość, chroniąc rodzica przed samotnością.
Pozdr.