Zapach duszącej mnie melancholii
stłumił ostatnie podrygi płomienia,
zasiadł na włosach, skórze, wnętrznościach
by strawić doczesne ich przeznaczenia.

Powiedz czego pragniesz.
Może zapomnienia i krótkiego życia
na granicy tchnienia?
Może stateczności, tęsknoty, wierności
czując również przy tym słodki smak wolności?

Chcę się rzucić w przepaść. Wzlecieć -
- bom jaskółka
i ty też jaskółka, wiecznie kręćmy kółka
wszak chcę czasem wyżej,
trochę nad granicę wzbić się, lawirować
ze słońcem w zenicie.
Potem chcę się sparzyć,
spaść prawie pod ziemię
by się odbić od Hadesu,
a w snu śmierci wejrzenie zerknąć
i je zabić, i frunąć do ciebie
bo jedynie miłością można pisać po niebie.




















































































































































































































Ordnung muss sein

kobieta i w miłości swoje miejsce znać musi