nie miał dokąd pójść
więc włożył kapelusz
koszulę w kropki wyblakłe
super pantofle od ryłka

i poszedł

pogwizdywał rad że się wyzwolił
od codziennych trosk
durnych sąsiadów i ich kotów
szczających po klatce schodowej

szedł spory kawał
i klapnął na ławeczce parkowej
umęczon wędrówką przysnął

zbudził się po paru latach

a czegóż ty stara płaczesz
znowu romanse czytałaś

a ona rozżalona
ty bydlaku samolubny



























































tak krótko spałeś