Erekcjato gliniaste

Spotkałem tutaj kobietę z gliny,
pięknem bijącą w oczy,
a serce prawie żebra przebiło,
myślałem że wyskoczy.

Tutaj kupiłem na stół zastawę,
na tuzin głodnych osób,
a tak wspaniałą, że nawet strawę
kłaść na nią jest nie sposób.

Wtedy, wjeżdżając do Bolesławca,
miałem zwyczajną minę,
miasto jak inne, tak pomyślałem,
no i wdepnąłem w glinę.

Kiedy dotykam moją wybrankę,
dziwną uległość czuję
i miękkość gliny i te krągłości,
aż wszystko rozmazuję.

Miałem stąd porwać moją dziewczynę,
jednak bez gliny na pewno zginę.
Więc może lepiej jeśli rozważę,
by zostać tutaj



















i być kucharzem.

Jędruś, masz bardzo tekst.

łagodny, w tle widać nawet drzewo na skwerze przy bolesławieckim ośrodku kultury
wiec może należałoby przerwać tę sielankę jakimś ostrym cięciem

na cmentarzu

bardzo dobry tekst

a może gliniarzem* ?

szybki jesteś andreasie :) pozdrawiam

nancy punkt pisze:szybki jesteś andreasie

My kucharze musimy być szybcy prawie jak gliniarze. Pozdrawiam Ciebie i Twoje strony.

ja nie rozumiem tego kucharza, tak samo mógłby być mineciarz, który też może mieć dziewczynę i zostać tam,
kominiarzem, w życiu już tak jest, ze przeważnie zostaje się kimś, gdzieś, nawet jeśli ma się status bezrobotnego,
nie wiem co ma glina do kucharza, ale zakalec, albo ciasto na miłosny chleb, to za mało, żeby to było erekcjato

Bo to nie jest erekcjato, tylko bardzo tekst.

bardzo jaki?
bo spodziewam się tutaj jakiejś zasadzki

tekst jak tekst, kości zostały rzucone
przybyłem, zdobyłem, czy zwycieżyłem, to nie wiem
bo to zależy od czasem, czy nie zapomni się w porę obrócić naleśników
przed spaleniem







rzymu:P)

ann13 pisze:bo spodziewam się tutaj jakiejś zasadzki

Nie koniecznie. Po prostu traktuj to jako erekcjato rozmazane w glinie.
Naleśniki odwracam we właściwym czasie.

teraz mi się skojarzyło


piromanem
podrzegaczem ognia

Dobry kucharz w Bolesławcu musi być też piromanem gorącej patelni, więc wszystko sie zgadza.Pozdrawiam.

bardziej chodziło mi o zniszczenie pomnika kutuzowa i podpalenie łabędzi w parku przy stawie, przed ostatecznym zrujnowaniem ratusza, bardziej, niż własnej kuchni