Była sobie pewna pani
straszliwie ambitna taka
robota świat jej przysłaniała
więc z przejęciem, pełną parą
poświęceniem i oddaniem
spędzała życie w pracy
Wyluzuj trochę
dobry pan poradził
rzuć tę robotę w cholerę
jedź ze mną na Riverę
a ona nie
twarda była sztuka
kochała pracę lojalnie
miała swoje zasady
by zawsze trzymać się celu






























swojego burdelu

tje
takie slabiutkie
tekst o niczym ciekawym nie mowi
i brak poezji

fobiak pisze: tekst o niczym ciekawym nie mowi

kwestia priorytetów - mnie bardziej interesuje poświęcenie pracy niż pielęgniarki po aborcji