Z poetycką przesadą
egzaltacją tchórzem podszytą
z przerostem wyobraźni
i temperamentem pozornie ujarzmionym
przepraszam za słońce
przepraszam za deszcz
za nerwy włosa białego
To tylko wybuchy
skrępowanych emocji
przedmiotowego traktowania
mechanizmy obronne
nic prawdziwie osobistego
Królu mój przebiegły
perfekcyjnie opanowany
władco absolutny
o, najlepszy z możliwych
na wysokim stanowisku
marnotrawnej wyznawczyni
i kapłance wybacz
nie wiedziała, co czyni
płyńmy razem w tandemie
grajmy w myśli motyle
proszę – jeszcze jeden dubel



























kacie (luxusowy)

tje

[ Dodano: 2009-08-28, 08:39 ]
o mece czlowieka