stoi na stacji chłopiec z kałaszem
prawie pacholę... (obce, nie nasze)

taki okruszek, słabinka wiotka
(oczy niewinne, facjata słodka)
stoi i marznie, stoi i chucha
mróz go od przodu od tyłu rucha
a on jak posąg!
on jak ze stali!
mina poważna
on nie nawali!

nagle ruch,
burczy brzuch!
zadrżało powoli jak trybik w maszynie
a chłopiec wciąż dzielny,
(poznaję po minie)

lecz gniecie i ciśnie
i ciśnie i gnie
wciąż mocniej
i mocnie
i mocniej
i mocniej
i mocniej
i mocniej

o

nie!

i na nic ordery i mina ze stali,
gdy w brzuchu przewraca się horda
krasnali! a każdy złośliwy, złośliwy, że uh!
więc chłopiec się skrzywił i dzierży swój brzuch!
a kibel daleko i odejść NIELZJA
więc skulił się chłopiec
i stoi.
i stoi
i stoi
i sra.

bo chociaż po prawdzie, to dziecię, pacholę
praktycznie, reb’onek lecz...
(eh ja pierdolę)
ON, wie, że mężczyzna być musi
ze stali.
i ON nie nawali
choć właśnie



nawalił.

aere
straszne skrzywdzenie
świetnego wierszyka
z tomiku tuwimoskiego

antolka , w dziale teorie pisze co to "erekcjato" jest to forma literacka , wiersz konkursowy nie musi być w tej formie , więc jeśli nie jest nie umieszczaj w tytule "erekcjato" , poprzedni twoj wiersz mi sie bardziej podobał , choć też miał błędny tytuł bo nie był erekcjato

Wojciech- sugerujesz plagiat?

sragiat

srojciech sraca

srojciech sraca
kury maca
i chujem przewraca
jaja na tacach

bardzo fajne tuwinalia,
to konkursowe ruchanie przez mróz okrutne i nieprzyjemne się wydaje,
no ale później na pewno ogrzał się nieco jak już nawalił