między rojem świetlików na leśnej polanie
od rosy mokrej łące, w zagajniku przy altanie
kochaj, aż rześki świt nas zastanie

wśród pszenicznych pól chabrów i maków
żółtych gromadą pszczół połaci rzepaku
pieprz mnie bez przerwy, bez oddechu, do smaku

pośród jezior zamglonych trzcin i porostów
ciepłej wody z liliami, belek pomostów
zerżnij tak zwyczajnie, od niechcenia, po prostu

[ Dodano: 2010-06-21, 00:49 ]

amen

latawce, dmuchawce, wiatr ;P
to mnie szczególnie ujęło: "zerżnij tak zwyczajnie, od niechcenia, po prostu"... zacząłem się zastanawiać jak może wyglądać "rżnięcie od niechcenia" i wyobraziłem sobie jak ona piłuje w tym czasie paznokcie, a on od czasu do czasu spogląda przez ramię na wynik meczu...

to dobry wierszyk o motylkach jest i chyba nie rozwinę myśli, bo jesteś za mało kreatywny.

adam, nie baw się w kaznodzieja, tylko napisz coś o ruchaniu.

pffffff...

bardzo ładny wiersz
polecam mistrzowi

takie malowanie rzniecia za pomoca niby kontrastu do mnie dzis ludzkim glosem nie przemowi

e tam, w trzech wersach chciałaś mnie wypchać sianem, bo reszta to parki krajobrazowe w zachodzącym słońcu