łagodnie płyną dźwięki ciszy
szelest i szmery przedjesienne
słońce już boczy się i chowa
jak dąsy zmienne
płynie cisza
płynie dalej
nitki po drodze splata
rozplata
jeszcze za ręke trzyma
cienie zmęczonego lata
w trawie ożywia resztki krzątania
czerwień śród sadu krzyknie coś rześko
jeszcze nad chmurą ciepły błękit
płynie ciszą
płynie dalej
przegląda wspomnienie w stawie
nim deszczowym kaprysem
w jesiennej szarudze
przepadnie
zauważyłem... albo wydaje mi się... że jesień bardziej oczekiwana niż wiosna... jesień węchem czuję od maja... pogłoski w wierszach na temat jesieni pojawiały się w połowie sierpnia... wtedy też poczułem się mniej samotny
