w kolejnym wcieleniu będę gepardem
przemierzającym samotnie sawannę
pamiętał będę poprzednie, rozmyślał
o królowej, kolekcjonerce miłości
z pozycji skał obejrzę polowania lwic
i hien, które zabiorą wszystko
wkrótce wywęszę zapach człowieka
znów się odrodzę, w kaście nietykalnych
z bielmem na oku, pamiątką po kuli myśliwego

jestem twardym narkotykiem
można mnie nie cierpieć
ale nie można mnie nie kochać

ostatnie trzy wersy pogrzebały dobrze zapowiadający się wiersz

więcej wyrozumiałości, kochanie :)

i tolerancji
ale po jaki chój te trzy wersy?

Mam coś napisać wiec zacznę od komentarza.
Z bólem muszę przyznać, że to jedna z piękniejszych rzeczy jakie napisałeś.
A te cholerne trzy ostatnie wersy... cóż... bez nich nie byłby to wiersz Rajskiego.