serwowane meni
z narządów męsko-damskich
pozbawione smaku i polotu
jest gorsze od impotencji
- szefa kuchni

podaj coś wyjątkowego
- chcę żyć

skojarzyło mi się z wybitnym filmem Greenaway'a pt. "Kucharz, złodziej, jego żona i jej kochanek", gdzie w finale na stole pojawia się zadziwiające dzieło sztuki kulinarnej...
jednakowoż - chyba nie do końca chwytam sens, a zakładam, że jest to jeden z tych wierszy, w którym autor pewną życiową prawdę chce przekazać... nie jestem pewien czy zamknąć można ją w zdaniu: "nie samym ruchaniem człowiek żyje" ;P

od nadmiaru, cierpi zarówno umysł, jak i ciało...