Ostry mróz rozwalał Polskę jak Wehrmacht,
a Adwent przełamanym opłatkiem zatonął jak jacht,
atmosfera uderzała pazerna,
a słowem pobrzmiewał już świat.
Uszka smakują mi,
żarcie trwa kilka chwil,
choinka z plastiku lśni,
Ojciec wyciągnął coś,
sprytny Jegomość,
Oto pióro, me imię w nim.

Choć szable mam, to wisi mi
na ścianie na dywanie,
a Ty? - Ty staniesz
i z serca na papier wylejesz atrament.
Nękanie,
czekanie aż się stanie

będą złote klucze, jest świat na zawołanie

Pióro, po wtóre, zedrę z cielca złotą skórę,
rachunek wystawie światu za czyny, które
pomogą dłoniom otworzyć dziurę.


Smutno było w Strzelinie, albowiem
pióro zgubiłem zaraz po słowie.
Co czułem gubiąc? - Nie powiem,
lipcowy wietrzyk tarmosił głowę,
Polska w bliznach, to i ulice,
co już minąłem - nie zliczę,
co zaliczyłem - wie zawieszenie
i mój mechanik - obrotny Gienek.

Pióro moje, gdzie jesteś? Jakiś długopis
oplata rękę, zazdrościsz? Odpisz.

niedziele grudniowe i wigilia nie pasuja mi do strzelina
raczej luty jesli sie nie myle

Nie wiem dlaczego tak myślisz.
Zrobi mi się dobrze, jak napiszesz dlaczego tak napisałeś.

Fajne to jest, Wojtku, ale Galczynskim jedzie na kilometr a moze i na mile.

Od razu moje niezrownane aksony zaczely nadawac: " i dlatego w Szczecinie, gdzie mi czas pracowicie plynie satyre na boza krowke napisalem"

A to fajny wiersz jest, nota bene.

Po cholere toto zyje
trudno powiedziec czy ma szyje
a bez szyi komu sie przyda
pachnie toto jak dno beczki
jakies nozki jakies kropeczki
ohyda
czlowiek zajety nieslychanie a toto prosze
lezie po scianie i rozprasza uwage czlowieka
bo czlowiek chcialby sie skoncentrowac
a tu boza krowke obserwowac musi
a czas ucieka
ale sekundo szanowne panie
jakim prawem w zimie na scianie
co innego latem gdy kwitnie ogorek
bo latem to co innego
kazdy owad moze hmm ten tego i w ogole

i dlatego .../cd na poczatku/

Pozdrowionka.
Dawno mnie nie bylo. Jak Ci sie Lenka chowa?

Przyznam się przed Tobą, że nie pamiętałem, abym czytał cokolwiek Pana K.I.G., więc przeczytałem kilka utworów, żeby choć trochę zrozumieć.
8 października skończyła dwa lata. Mało mówi, zna pół alfabetu, ma charakter i ustawiła sobie wszystkich, tylko nie tatę, także ją wychowujemy w duchu pewnych wartości.

Też kiedyś zgubiłem wspaniały scyzoryk, ale jakoś przeżyłem.
Może o tym napiszę, ale na razie przeczytałem z przyjemnością,
w otoczeniu lasów olsztyńskich.