obrus wtula się w ciepło cegły
wyznacza przestrzeń dla dłoni
wplątuje w zapach kawy
myśl
przeczucie
czekanie
pod stołem senna obawa
zwija się w kłębek

szaaa

nie budź jej
uwolnimy smużkę tęsknoty do
w tęczówkach znajdziemy miejsca
intymne drżenia w głosach
przyjdą
gesty na pamięć
na oślep
na dobry czas

szaaa

w filiżankach utonie tembr głosów
śmiech z powagą zmiesza łyżeczka
niewymuszone proporcje
ze smakiem
ozdobią lnianą płaszczyznę
dłoń w dłoni
oko w oko
ty ja
i niebanalny obrus

mi to się marzy żebyś tak kiedyś dojebała z grubej rury...

może i to się kiedyś stanie :) choć na dziś i w moim przypadku zdaje się niewiarygodne. Ale "niewiarygodne" coraz bardziej do mnie pasuje :)

Jakoś sobie nie wyobrażam tego dojebania i całe szczęście.

:)))) szczerze, to ja też jakoś tak nie wyobrażam :)