ciężkie chmury wolno podpływają do brzegów miasta
ich rozładunek rozpocznie się dopiero wieczorem

a już teraz czuć jak wilgotnieją wszystkie zaułki
w których czytam nowe rozdziały twojego ciała
zachłannie
nerwowo

uciekam od natrętnie doskonałych obrazów
bo nawet Tycjan może czasem znudzić
gdy odmierzając alchemiczne dawki światła
wznosi niedostępne misteria

nie w nim a w tobie szukam teraz źródła
zdziczałych parków symbolicznych figur sennych
oleistych plam na pustynnym białym tle

szukam znaczenia drogi
na którą skazałam kiedyś siebie sama

może, natrętnie doskonałych

bardzo cenna, nie ingerująca w sens wskazówka
dziękuję ;)

caroll

Lubię gdy piszesz bez użycia precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, gdy nie zakopujesz się w metaforyce, którą jedynie badacze pisma supełkowego są w stanie odkodować...

Ładnie.
Aż pomyślałem czy jestem jakąś figurą senną w jej parku ;)
Pozdr.