możemy w głowie drążyć korytarze
rozrysować mapy dla palców
zbudujemy od nowa fasady
wciąż wierząc w ornamenty
w surowy wdzięk piaskowca

mamy sposoby na nazywanie rzeczy
znajdując się coraz bardziej poza
zaznaczamy naszą cierpliwą obecność
kolejne minuty jak łupiny
w wyschniętych kałużach

aż przyjdą fale i zabiorą nas do morza
żebyśmy przestali oddychać kurzem
zostawiać za sobą ślady
tymczasem będę czytał
twój język zamknięty w ustach

glupiec nie ma watpliwosci, widze ze dym z lisci znika.

[ Dodano: 2011-10-24, 23:13 ]
btw ten tekst od polowy bylby dobrym komentarzem viewtopic.php?t=10582&sid=3967189cff499 ... 84ed29ad1e

tak nie-do-końca rozumiem ten komentarz...

trudno, z tego wynika ze ja nie-do-konca wiersz, albo nie tak jaki byl zamiar