Gdy czytam wiersze i kiedy piszę,
czuję w moim domu pulsującą ciszę.
Tylko prądy mózgu i rytm serce słyszę.

W tej ciszy istotne jednak tracę słowa.
Bez skutku ich szuka moja stara głowa.
Część wilkiem z dołu patrzy,
część z góry, sową spoziera,
ujawniła się tylko, psia mać i cholera.

Reszta na wolności, jak chcą tak harcują.
Te co pozostały jeszcze się rymują.
Czego jednak nikną, może ktoś podbiera?
Trzeba się przebadać, psia mać, cholera!
Na alzheimera.

Te słowa' mają znaczenie -autor chce coś ważnego od siebie przekazać w wierszu

puenta dobitnie kończy

Czego jednak nikną,może ktoś podbiera ?


tez tak mam ...

pozdrawiam

andreas dostrzegam w Twoim utworze nutę humorystyczną i lekką ironią. w takim tonie skomentuję Twój wiersz. zazdroszczę Ci tej ciszy domowej, moją zakłóca częściowo teściowa (pech chciał , że mieszka za płotem zamiast do koleżanek przychodzi do mnie) oraz notorycznie 'moja' która nie wiadomo czemu ma zawsze jakieś problemy i ciągle mi o nich opowiada.
prawda psia mać, jednak jest banalna ( tu odwołam się do pewnego dowcipu).Twoje słowa podbiera ten Niemiec.
Nazywa sie Alzheimer!
pozdrawiam

Zgadłeś Boob, więc nie jest źle.
Miałem nawet taką końcówkę:
trzeba się przebadać na alzheimera?
ale pozostawiłem w domyśle.
Dzięki i pozdrawiam.