rozbiorę nas precyzyjnie
stosunkowo
poprawnie gramatycznie
będziesz podmiotem
ja orzeczeniem
...byle nie o winie...

zlikwiduję wszystkie przy-tobie
wielkookie długonogie
przy-imki
wszystkie zaprzeszłe przed-e-mną
przed-rostki i pra-boginie
dopełniacz zmienię w dopełnienie
i sprawię że uwierzysz

w konieczność rozbiorów
na części pierwsze
i na potrzeby pierwotne

tu - zdaje sie - tworzy polonistka, czuc logicznym rozbiorem... na czesci... pierwsze

Nie rozumiem roxi. Jakoś nie mogę pojąć zamysłu komentarza. Wybacz, ale przekaz trochę mi się zakamuflował. Bo jeśli chodzi o polonistkę...raczej nie próbujesz odgadnąć, jaki mam zawód, prawda? ;)
Mogłabyś spróbować sprecyzować?

Bardzo dobry wiersz i ciekawie ubrany przekaz.
Roxi chciała chyba powiedzieć że umiesz pisać po polsku.
Pozdr.

tak pozwolilem sobie cos dorobic i w ten oto sposob z lingwistyki wchodzimy w matematyke i mamy w duoerotyku nowy element, a wiec zrobil sie nam trojkacik, przy czym musze zaznaczyc, ze pilka jest strasznie sluzalcza - no chyba ze on nie ma rak, wtedy rozumiem opis

hm...
hmm...Nie wiem, co napisać. Mam wrażenie,że pan kpi panie Wojciechu. A to właśnie o to chodziło, że on nie ma nie tylko rąk, ale przede wszystkim głowy. Ani nóg, ani wogóle niczego. Jest tylko podmiotem. Niby najważniejszym w zdaniu, a jednak...jej wystarcza, że JEST. To ona decyduje "co robi?", "co się z nim dzieje?", "w jakim jest stanie?". Lingwistyka...dydaktyka...zahacza lekko o przepełnione gabinety psychoterapeutów, którzy coraz częściej obserwują zjawisko "zrobię sobie ciebie na nowo. Tak, jak JA chcę".
I tu akurat, nawet szeptanie czegokolwiek wymagałoby przyzwolenia.

A mnie uczono, ze nie wazne jest to, kim sie jest, lecz wazne jest to, co sie robi.

Ech, Wojciechu! Przytoczenie przez ciebie archaicznych (???!!!) ...już chyba?....dzisiaj?... wartości sprawiło, że stare nabrało nowego wymiaru. A że uwielbiam eksperymentować z twórczością własną...
nagle
mam przed oczyma nowy, surrealistyczny obraz Tej Pani, która... z zaskakującą nawet ją samą namiętnością-
stawia mu na końcu w wołaczu
z wieeeeeeeeeelką przjemnością













- łzę w oku