łapie powietrze
jakby krzyczała w próżni
ma tylko ten taniec
tylko tyle
by wyrazić
wszystko czym nie jest
czym nie będzie
i tylko twoje ucho
na wypowiedzenie tajemnic
w obawie przed ciszą
ma tylko ten taniec
tylko tę chwilę
by zaprzeczyć
wszystkiemu czym jest
staje się mgnieniem
światłem stroboskopu

Cześć.

Mam pytanie, czy Ty napisałeś o kanadyjskiej kolarce uczestniczącej w jakiejś edycji
"Tańca z gwiazdami"?

nie, to jest o tej Laurze:
https://www.youtube.com/watch?v=ydfVdZ-dtWY
i o jeszcze jednej...

Teraz rozumiem. Poczytałem trochę i tak się mnie skojarzyła strategia powieści i filmu z "Atlasem Chmur".
PS. Dziś nie zrobi się kariery chyba bez homo, albo pisarz musi być homo albo dzieło o homo

zasadniczo nie ma tu znaczenia homoseksualizm ani Virginii Woolf, ani Pani Dalloway, ani Laury Brown... żadnego, Wojciechu... bo to jest o ludziach, a nie o lesbijkach... o szczęśliwych z pozoru kobietach, które w środku są wypalone, które noszą wewnątrz cień, które tuląc dziecko myślą o fiolce z dużą ilością nasennych leków... i nie trzeba im specjalnie w majtki zaglądać, aby dostrzec, że to nie jest o ich pizdach...