Nadeszła chwila radosna
Gwiazdka zapachniała w żłóbku Betlejemskim
Sieminichą i pszeniczną kutią
Pastuszkowie serca pochylili przed Panem
Spełnił się czas narodzin

Stół powrósłami spętany
Blat pachnący siankiem
Jedliną pachnąca izba

Z ciężkich oparów kapusty z grochem
Rozpływa się szafranowy aromat szczupaka
Nad wigilijnym postnikiem

Nastał czas Godów

why my worek Mikołaj?
jeju, jeju, ile bombek!
rety,rety!
nie moje, niestety...

no i jak co roku
narodziny
kurna mam dość

lola, bin ladena?

Rozpływa się szafranowy aromat szczupaka
Nie ma co umiemy pościć, więc aby tradycji stało się zadość uczcijmy narodziny kilkoma lampkami wina, a potem tłumacząc połowicy w powrocie z pasterki dlaczego, zobaczymy jak się uśmiechnie albo powie ty baranie, bo też mówią ludzkim głosem. Tradycja rzecz święta, i pożyteczna a wiara góry przenosi a miłosierny dostanie miejsce za stołem, a biedny znowu zamarznie za drzwiami, wesołe kolędy podsycą ducha w narodzie. Dość przywrócić świętom skromność? spokój? wiarę? Dlaczego jak umiera jeden a odpoczywają rzesze przyzwoitych obywateli i rodziny mają powód by się spotkać i porozmawiać, bo do szerszego grona potrzeba powodu inaczej zje nas pracoholizm albo niezdrowy rozpad moralności społecznej, no i rodziny co patrzą na siebie gołębim wzrokiem w marzeniach. Pokój światu!!! i ludziom dobrej woli!!!