zanurzam się w morzu słonych łez twoich
podglądam cudowny pantofelka rozwój
ryb łusek tęczowych na szczęście pozbawiam
kamieniom, co na dnie, dłonią ostrości wygładzam
butlę z tlenem co chwila pospiesznie podając.

nie wiem jak zaklasyfikować te wiersz, jeśli ma drugie, trzecie , czwarte, piąte dno;
jak śpiewał Kaczmarski;
to utwór ma ciekawą metaforykę,
jeśli jedna czytać go prosto,
to jak dla mnie za słodki,
zbyt koronkowy

ja mysle ze metaforyka zalozona jest z gory w pierwszym wersie :
w morzu słonych łez twoich

eksplorujac czyjsc swiat mozna rzeczywiscie natrafic na osobliwe rzeczy ,
te teczowe luski i rowoj pantofelka robia wraenie ladne to ;)

poprawilam zaurzam