wybudziła mnie ze snu z
trzyletnim opóznieniem
płakałam jak dziecko

tęsknotą z niemożnością wtulenia
w ramionach matki

była piękna i wzniosła
skurwiel z apetytem
zniszczył to co kochałam
bez pytania

zostałam sama z własnym
przygiętym cieniem
ale złości we mnie tyle
ile w garści niemowlęcej

i z drzewem jestem na (ty)
się tak kurwa nie patrz
tylko mnie chroń

ostatnia zwrotka podoba mi sie najbardziej , chyba porozmawiam dzisiaj ze swoja topolą
żeby się opylała ;P)

cieniu1969 pisze:zostałam sama z własnym
przygiętym cieniem
ale złości we mnie tyle
ile w garści niemowlęcej

to zapamietam na dłużej

cieniu złoty
wrażliwość w twoich wierszach
jest zawsze ujmująca
pozdrawiam cieplutko

niom Tg
tylko mało mnie kto rozumie