dla tych co pomiędzy

twoją bronią będzie walczyła aż rozbije do zabicia
rozsypane ziarna maku którymi próbowałeś ją odurzyć
w latach siedemdziesiątych się stało ale niech się nie dzieje
powtarzaj sobie nie chcę jej nie chcę
zamknij puszkę pandory zrób w głowie miejsce
śrubą i dokręcaj tak długo aż wykrwawisz pragnienia
pożądania rozstania
chleb powszedni pokrusz małym palcem a dużym zgarnij do siebie
nie dziel pomiędzy gołębie
przyjdą do twojej klatki i rozdziobią
jak kruki jak wrony
nie wierz poetom
kurwom

tego wers do mnie nie trafia: "w latach siedemdziesiątych się stało ale niech się nie dzieje"
a rozdziobią nas kruki i wrony... się już zgrało trochę...

a po za tym... mocno wydarty z trzewi ten wiersz... jak dla mnie...