slonce nadaje tej wiosnie za duzo sprzecznosci
w cieniu zimno a na placu bardzo gotuje
na drzewach pojawiaja sie te jaskrawe liscie
i kwiaty daja kontrast tak silny, ze caly brud...
wyplywa na ulice i widac ile tego bylo i jest
kobiety ubieraja sie skompo, odslaniaja ramiona
mozna podziwiac jakie niektore z nich sa piekne
i odnotowac jakie niektore z nich sa szpetne
wlasciwie jesien jest bardziej sprawiedliwa
jesien jest jakby dla nikogo
a wiosna nie dla kazdego

quen... to się na prozę nadaje... bo do wiersza to połowę powinieneś chyba wywalić...

wszystko idealnie pasuje. slowa zbednego tu nie ma. co ty chcesz wywalac durniu?

wiosna sprzeczna słońcem
chłód przenika w cieniu
na placu praży
zieleń i kolor kwiatów
wypłukuje cały brud
wprost na ulice

piękno zaklęte i szpetota
w odsłoniętych ramionach kobiet

jesień dla nikogo
wiosna nie dla każdego

a Ty, głąbie, gadasz i gadasz... książkę piszesz? czy list do chefa Benedetto?

dean, spokojnie.
wielu zaczynalo od zbyt rozbudowanych wersow.
ale przyklad dany przez ciebie jest trafiony i z pewnoscia mu sie przyda.

jestem perfekcyjnie spokojny na temat quena, olga... a "dureń" i "głąb" to takie nasze gejowskie, pieszczotliwe określenia

"perfekcyjnie spokojny"

juz sie nie wcinam w zwiazki mesko-meskie.

lubie Twoje pisanie bo ciekawie puentujesz ,
mnie wkurza wiosna jak nie jestem w stanie sie w niej cieszyc

co do formy to faktycznie masz za długie strofy , ale dean je troche obrzezał z naturalnosci przez nagromadzenie samych rzeczownikow nie ubranych w zdania

wystarczy że wywalisz lub zastapisz czyms krótrzym te, tej ,to ,niektóre ,jakie, nich i takie tam rózne przysłowki partykuly imieslowy i smiecie np:

slonce nadaje *wiosnie za duzo sprzecznosci
w cieniu zimno * na słoncu prazy*
na drzewach pojawiaja sie * jaskrawe liscie i kwiaty
dajac* kontrast tak silny,
ze caly brud wyplywa na ulice
i widac ile tego bylo i jest

kobiety ubieraja sie skąpo*, odslaniaja ramiona
mozna podziwiac piękno niektórych*
lub odnotowac szpetotę innych*
wlasciwie jesien jest bardziej sprawiedliwa
jesien jest jakby dla nikogo
a wiosna nie dla kazdego