wszędzie duszno - trudno się nawet skupić
i tylko naroża stołu maja swobodę oddychania
tłamsząc jego niezależność

kartka i pióro leżą od tygodnia
w tym samym miejscu
pokrywając swoją gładź kneblem kurzu
ujawnia bezradność i dramaturgię czasu

ślepa kukułka co rusz wyrywa się z uwięzi
ogłaszając wszem i wobec swoje idiotyczne kuku
raniąc kosmicznym wrzaskiem omdlałe ego

wierszokleta siadł w kącie pokoju
narastające zawodzenie naruszyło kruchą stabilność

tylko stateczny hrynos beznamiętnie
przesuwa swoje ramiona ślepy i głuchy na los
w poszukiwaniu nowego przeznaczenia

podobają mi sie mające swobodę naroża:)
podoba mi sie knebel kurzu:))
i podoba mi sie punkt widzenia z którego autor czyni obserwacje;))

pokrywając swoją gładź kneblem kurzu
ujawnia bezradność i dramaturgię czasu- Kamil, tu za dużo dopełniaczowości wg. mnie
a trzecia strofa to cacko- płynne, swobodne w czytaniu.
całość na tak

wszędzie duszno - trudno się nawet skupić
i tylko naroża stołu maja swobodę oddychania
tłamsząc jego niezależność

kartka i pióro leżą od tygodnia
w tym samym miejscu
pokrywając swoją gładź kneblem kurzu
ujawnia bezradność i dramaturgię czasu
kto? co? ujawnia

ślepa kukułka co rusz wyrywa się z uwięzi
ogłaszając wszem i wobec swoje idiotyczne kuku
raniąc kosmicznym wrzaskiem omdlałe ego
jakoś nie mogę sobie wyobrazić kosmicznego wrzasku kukułki, natomiast omdlałe ego zranione tymże wrzaskiem - prędzej

wierszokleta siadł w kącie pokoju
narastające zawodzenie naruszyło kruchą stabilność
a to ten wierszokleta tak zawodzi? wyobraziłem sobie Araba zwróconego głową i modłami w stronę Mekki

tylko stateczny hrynos beznamiętnie
przesuwa swoje ramiona ślepy i głuchy na los
w poszukiwaniu nowego przeznaczenia
a ten hrynos to nie Chronos miał być?