oto jesteśmy na wzgórzu
widok doliny
pogrążonej we łzach
daje posmak
zatrutej rzeki
bez ujścia i dna

w oddali szczyty gór
skute śniegiem
twardszym niż granit
odlano z nich
wiele serc
lodem dziś przeoranych

oto chmura węgla
z rudy myśli bez ram
toczy się powietrzem
wdziera w mały świat
stamtąd przyszliśmy
by tu umierać

dean pisze:oto jesteśmy na wzgórzu
widok doliny
pogrążonej we łzach
daje posmak
zatrutej rzeki
bez ujścia i dna

w oddali szczyty gór
skute śniegiem
twardszym niż granit
odlano z nich
wiele serc
lodem dziś przeoranych <- proponuje zmienic tez szyk

oto chmura węgla
z rudy myśli bez ram
toczy się powietrzem
wdziera w mały świat
tu proponuje enter
stamtąd przyszliśmy
by tu umierać

proponuje zmiany oznaczone kolorem....wiersz mi sie podoba...przypomina mi koftowskie "pamiętajcie o ogrodach". brawo dan.

w ogole nie powinnam komentowac...no bo jak?
glupio mi tak po prostu napisac - podoba mi sie
w intrepretacje nie chce wchodzic
warsztatu ocenic nie umiem
po kiego Ci taki komentarz;))

tepencjaa pisze:w ogole nie powinnam komentowac...no bo jak?
glupio mi tak po prostu napisac - podoba mi sie
w intrepretacje nie chce wchodzic
warsztatu ocenic nie umiem
po kiego Ci taki komentarz;))

taki komentarz jak Twój jest też bardzo ważny dla piszącego

jak dla mnie za bardzo zawoalowałeś przekaz wiersza 'chmurnowęglowymi' metaforami bo myśl jest ciekawa , czasem prostota wystarcza

Tak misie skojarzyło
Bauhaus:
ancient earthwork, fort and barrow
discreetly hide their secret abodes
the most fearful hide deep inside
and venture not there opon yuletide

for invasion of their hollow hills
that music hold, and oberon fill
is surely recommended not
for fear of death, in fear of rot

hollow hills
hollow hills
hollow hills
hollow hills

baleful sunds and wild voices ignored
ill luck, disaster, the one reward
violated sanctity of supermen's hills
so sad, love lies there still, so sad- so sad
hollow hills, hollow hills
witches too, and goblin too and speckled sills
lament, repent, oh mortal you
so sad, so sade (fade out)

lila pisze:jak dla mnie za bardzo zawoalowałeś przekaz wiersza 'chmurnowęglowymi' metaforami bo myśl jest ciekawa , czasem prostota wystarcza

nie widziałaś chmur ciężkich i czarnych jak węgiel?


bardzo dobre skojarzenie, Lola

.

[ Added: 2007-05-17, 13:38 ]
kiedy się to usłyszy, Twój wiersz zaczyna nabierać wyrazu...

' chmurnowęglowe ' użyłam w kontekscie całości

a to nie rozumiem... co proponujesz?
o coś takiego miałoby chodzić?

jesteśmy na wzgórzu
z widokiem na dolinę
pogrążoną w deszczu
wiatr przynosi woń
zatrutej rzeki

w oddali szczyty gór
skute twardym śniegiem
czarna chmura
toczy się powietrzem

stamtąd przyszliśmy
by tu umierać

hmmmmmm?

no osobiście mi się podoba ta druga wersja bardziej to niedopowiedzenie dużo daje
ale znaczące jest to że pokolorowales to kolorem fioletowym , bo to tylko moje zdanie.

niepotrzebnie doszukujesz się ukrytych metafor w kolorze czcionki

ale ja nie mowie o ewentualnych intencjach tylko o niezamierzonych efektach

lila pisze:ale znaczące jest to że pokolorowales to kolorem fioletowym , bo to tylko moje zdanie.

lila pisze:ale ja nie mowie o ewentualnych intencjach tylko o niezamierzonych efektach

czyżby?

no fakt zle sie wyraziłam , poprawiam ;
znaczące dla mnie
więc nie mowie o ewentualnych intencjach tylko o niezamierzonych efektach

z reszta przeciez sam juz osobiscie wykluczyles skojarzenia

a ta druga wersja naprawdę mi się podoba , bez dwóch zdań ; )

O.K.

dean, zgodzę się z Lilą.
rzeczywiście druga wersja bardziej przekonuje (mnie, oczywiście)

dean wklej no to wzgórze jako nowy temat : wzgórze No.2, bo to zadna poprawa ale nowy utwór
a tu niewidoczne bo w poście no i na mdły kolor.

a tam... niech jest jak jest... mam deficyt nowych postów...

że co? weź dean nie pitol tylko działaj na rzecz poezji

nie, no to już byłoby mnożenie bytów nadmierne

nieprawda. bierz przykład z Eli też tak robiła , no i popraw erekcjato wyluzowane na niebieskiego ptaka.

dean pisze:nie, no to już byłoby mnożenie bytów nadmierne

ockham sie znalazl.
i wlasciwie od ktorego momentu, po poprawkach, nasz utwor przestaje byc naszym.

po pierwszej flaszce już przestaje, a co dopiero po poprawkach

dean pisze:jesteśmy na wzgórzu
z widokiem na dolinę
pogrążoną w deszczu
wiatr przynosi woń
zatrutej rzeki

w oddali szczyty gór
skute twardym śniegiem
czarna chmura
toczy się powietrzem

stamtąd przyszliśmy
by tu umierać

musiałam , bo na fioletowo nic nie widac.

a co jest złego w przeredagowaniach, w nowych kolejnych ujęciach?
Ja mam teksty, które po 4 razy zmieniałam, pisałam od nowa, poprawiałam...
Ale jak nie chcesz zmieniać, to oczywiście zostawisz w takiej formie jaka jest.
I tak niezły wiersz

zredukujmy ten wiersz do czterech wersów

"oto jesteśmy na wzgórzu
widok doliny
stamtąd przyszliśmy
by tu umierać"

łoooo to jest w stylu "jak hartowała się stal"?
dobre:)

Waldi pisze:łoooo to jest w stylu "jak hartowała się stal"?
dobre:)

raczej w stylu: spotkalo sie dwoje popaprancow i to musi/musialo sie skonczyc katastrofa.

eee.
ani utworu Bauhaus, ani tego, co dean, mniemam, że inspirując się nim, stworzył, nie czytałam z perspektywy jednostkowych tragedii... ja tu czytam losy ludzkości...

no, Lola... tak wysoko, to nie chciałbym sięgać, ale polecam Herberta "U wrót doliny"... tyle, że to o Holocauście jest...

no ja właśnie tak czytałam Twój wiersz...

Holokaust staje się każdego dnia na nowo.

i Apokalipsa i Holocaust...

nigdy nie byłam dumna z tego, że jestem człowiekiem.

Człowiek to brzmi dumnie!

odezwa:

"Człowiek, to brzmi dumnie"
Broniewski Władysław

Słowo człowiek-to dźwięczy dumnie!
powtarzamy za wielkim Maksymem.
A tu coraz ktoś w pysk cię zasunie
i powtarza, że jesteś psim synem...