szukał swego miejsca - znalazł raj na ziemi
krew krążyła pośród ambicji i marzeń
młody był i silny wychodząc naprzeciw
nieoszacowanych dekalogiem zdarzeń

cekinami w oczy błyskała fortuna
kładła się pod nogi jak tęcza wieściła
świt nowych nadziei smak kolejnych złudzeń
zachowała w cieniu karta nieodkryta

taki był początek… dziś kiedy po latach
wyświechtane karty walają się w kącie
wyłamany biegun w fotelu bujanym
za uciekającym czasem nie nadąża

za późno odbija się wciąż głuchym echem
w tunelu nadziei znikające szczęście
za późno za późno… cholera! za wcześnie
żeby ścigać pociąg ostatnim oddechem

smutne, bo za poźno...

smutne

za szczęściem się nie goni , na szczescie sie trzeba otworzyc


troche balaganu w tym tekscie ale dobrze sie czytalo .