Π




że kiedyś umrzesz we mnie
że odejdziesz raz na zawsze ze mnie
ja w to chcę uwierzyć

że wyrwę z pamięci strzępy zdań
jakieś głupie listy
suche kwiaty
wisiory z kosmykami włosów

że zdobędę się na dar
całopalenia
planów
zamiarów
kartek urodzinowych
i mostów

a w końcu że przestanę
przestanę naprawdę
snuć schizofreniczne wizje
uśpię paranoje
zabiję lęk przed brakiem ciebie
zagłodzę nadzieję

nienawidzę wszystkiego o tobie
nienawidzę tej miłości
miłości drażniącej gardło
miłości o zapachu gorzkich migdałów
który nie chce się ulotnić

ten tekst plynie jak melodia , jak dla mnie świetny
dwie ostatnie zwrotki traca troche na plynnosci przez przyimki laczniki i takie tam ( szczegolnie to apoetyckie "jakieś" ):

a w końcu że przestanę
przestanę naprawdę
snuć * schizofreniczne wizje
* uśpię paranoje
zabiję lęk przed brakiem ciebie
* zagłodzę nadzieję

nienawidzę wszystkiego co* o tobie
nienawidzę tej miłości
miłości drażniącej gardło
miłości o zapachu gorzkich migdałów
który nie chce się ulotnić

a no i to zabójczy kwas pruski drażni gardło i pachnie gorzkimi migdalami ,
a miał byc przeciez tylko cynamon , czy to już nie przesada ?

z drugiej strony , lawina spada juz przy braku jej przyczyny , ktora nie ma juz zadnego udziału w dalszym przebiegu zdarzeń .

ja bym wyrzuciła te powtórzenia miłości
podoba mi się ten zabieg z "że"
pozdrawiam

też mi się podoba, żarliwe bardzo

lila pisze: a w końcu że przestanę
przestanę naprawdę
snuć * schizofreniczne wizje
* uśpię paranoje
zabiję lęk przed brakiem ciebie
* zagłodzę nadzieję

nienawidzę wszystkiego co* o tobie
nienawidzę tej miłości
miłości drażniącej gardło
miłości o zapachu gorzkich migdałów
który nie chce się ulotnić

rację masz lila, czyń powinności moderatorskie ;)
ale "nienawidzę wszystkiego o tobie" zostawiamy w spokoju, mam sentyment do tego właśnie zwrotu :)

tak mu mów...