Smutek
Szła zamyślona, wąską, parkową aleją
Liście szeleściły pod jej butami,
Nie dostrzegała jednak ich uroku
Zgubiła uśmiech, nigdzie go nie ma.

Smutek wypływał z niej
Otoczył ją swymi ramionami
Ona poddała się, złożyła mu się w ofierze,
Nie chce już walczyć, nie ma już sił.

jakis on urwany

no bez awersacji

Nie chce już walczyć, nie ma już sił.

strzelać z armaty :P)

[ Dodano: 2007-07-01, 11:15 ]
albo z procy