łagodnie płyną dźwięki ciszy
szelest i szmery przedjesienne
słońce już boczy się i chowa
jak dąsy zmienne
płynie cisza
płynie dalej
nitki po drodze splata
rozplata
jeszcze za ręke trzyma
cienie zmęczonego lata
w trawie ożywia resztki krzątania
czerwień śród sadu krzyknie coś rześko
jeszcze nad chmurą ciepły błękit
płynie ciszą
płynie dalej
przegląda wspomnienie w stawie
nim deszczowym kaprysem
w jesiennej szarudze
przepadnie

chyba mnie powaliło
zaczynam lubic zapach jesieni ech

tak, Ela, do jesieni trzeba dojrzec.
i pogodzic sie z nia.

do tej "jesieni" nie umiem dojrzewać świadomie

Nie trzeba umieć wystarczy akceptować

nie akceptuję

zauważyłem... albo wydaje mi się... że jesień bardziej oczekiwana niż wiosna... jesień węchem czuję od maja... pogłoski w wierszach na temat jesieni pojawiały się w połowie sierpnia... wtedy też poczułem się mniej samotny

a mnie w maju to kwitnie maj...la laj la ralaj!
Ale jesienią to szkoda gadać....

ups... pstryknęło się nie-tak...
Elu... maj to październik tylko pół roku później...

hahaha, pałę mi postawił!

cicho... pstryknęło się