Cóż mam uczynić
gdy zaczynam już sam siebie winić
Za brak śmiałości
Za pozornie, obojętny wzrok
Brak zdecydowania na kolejny krok,
Sam pogrążam się w niespełnionej miłości
Gdy we wnętrzu żywy ogień płonie,
a ja tylko gorzkie łzy ronię
niczym jakiś tchórz
nie chce dłużej tak już.
Serce zamiera, umysł kamienieje
cała dusza się we mnie chwieje
Paść na kolana pragnę przed tobą
Wyznać prawdę być po prostu sobą!

dobry tekst

dobrze się czyta haiel

a 4 ostatnie strofy w szczególnosci:)

super ci to wyszlo, szczery prosty rzetelny tekst bez zadnych udziwnien i watpliwosci :)

...jesuuu, ale płoniesz:D:D zawołaj Kasi to Ci zagasi:D Daj sobie ostro w krok to na jakis czas wystarczy....a tak serio to osiagasz wyzyny...chyba dochodzisz:D do maximum :D

szaleństwo to czasami bardzo ciekawa rzecz..

ja się tylko czepię rymów
ale to tylko dlatego, że takowych nie znoszę
czyli niedzielny subiektywizm
pozdrawiam:

trudno mi zaakceptować w wierszach te dusze wszystkie... i te miłości niespełnione... łez ronienie... serc zamieranie...

ale ma to też swój urok