To Pan daje śmierć i życie,
wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza

(Pierwsza Księga Samuela)


zawisł w próżni
gdzieś miedzy nadirem a zenitem
oślepiony wspomnieniami wczorajszego blichtru

tam
w dole rodził się drugi świat
bez niego i na pohybel
z dali dochodziły ostatnie takty
te dla niego

nie pamiętał czy to były łzy
może tylko poświata przysłoniła bramy czyśćca
zanim pierwszy promień wydarł go z czeluści szeolu*

patrząc w stronę słońca
drżącym wzrokiem powitał nowy dzień
z szansą na nowe życie





*Szeol – wg Starego Testamentu, w judaizmie jest to stan nieświadomości i zapomnienia, przebywające w nim dusze są całkowicie pozbawione uczuć i pogrążone jakby we śnie

ty mi powiedz jedną rzecz
ty wierzysz w czyściec?

bardzo mi się podoba
z tymi taktami
ciekawe jak brzmią

To jak zapytałeś Pela czy wytrzeźwiał po stypie ?hehehee



serdeczne pozdro -M.

ostatnia strofa- nie
może przez ten drążacy wzrok

mimo wskazówek nadal nie wiem o co chodzi, ale dobrze się czyta...