rosy porannej którą miałeś
zlizywać ze mnie świtaniem

można nie mówić nic
milczeć wspartym o ciszę
szukać łez kroplami deszczu
w ujściu tęsknot

i odejść z pożegnaniem
na drżącej brodzie

to świtanie mi nie pasuje
jakoś nie ta epoka,

może wystarczy prosto- o świcie

nie mniej jednak piękne...
masz zdolność chwytania chwil

a którędy wychodzą tęsknoty, co ?






bo moze bym swoje wypusciła


na krótki spacer

kroczem

no to przepadło, bo tam akurat mam korek
od szampana :P)

Jula...Ty wiesz, ja rozumiem.....:(
Wiersz smutny, ale są jeszcze wspomnienia;)

no sońka
ale co tam może następnym razem ech

tęsknota

ujście

krocze

korek

szampan









ale ja Was obie lubię

ewciu:)

Jesteś wciąż monotematyczna.

Napisz coś o relacjach matki z synem - ambitnie.