pusta kartko co drążysz
zwichnięty nadgarstek
robaku trzewiów
myśli spuchnięta

przestań wizjami
oplatać obrazy nijakie
kusić kalkomanią
potokiem słów

jak rzygowina stojąca
w brudnej umywalce
czekaj na skrawki lustra
wypełnią cię treścią

dean. ale TY zbezszcześciłeś tą pustą kartkę
co ona Ci takiego zrobiła?









w kratkę była?

ale ześ czystośc zarzygał
ide też hafcikiem drogę na białej utoruję

nawet gdyby wiersz nie był podpisany,
te robaki, rzygowiny, nadgarstki, trzewia, stają się już Twoją wizytówką.

naj- druga zwrotka- może dlatego, że tak dosadna mimo niedosadności
wzmacniaczy semantycznych.

"robaku trzewiów" - robaku trzewi, jak mniemam.

"Wybiegł Helios z jeziora promiennej pościeli
Na spiżowy strop nieba. I już dniem się bieli
Dla bogów i dla ludzi ziemia karmicielka,
Gdy do Pylos przybyli. Murów moc tam wielka
W grodzie Neleja! Właśnie lud dawał ofiarne,
Zabijane na brzegu morskim, byki czarne
Posejdonowi. Dziewięć ław było zajętych,
Po pięćset w każdej; dziewięć byków też zarżniętych
Przed każdą. Bogu na cześć udźce popalono
I skosztowano trzewiów"...
Homer, Odyseja, Pieśń Trzecia, przeł. J. Parandowski, Warszawa 1981

taaa.