Skąd, ach skąd ten deszcz
rozpłakany nad ranem.
Skąd wiatr i jego skowyt
uderza w dur tonacji?
Â?ez tyle nie ma świat,
by zmierzyć się z tym deszczem.
W płucach oddechu brak,
a ja oddycham, oddycham jeszcze.

Skąd tyle słońca wziąć,
by suszyć deszcz jak pościel
na rozciągniętych sznurach?
Krople mkną po szybie.
Tchu tyle czerpać jak,
by wilgoć rozwiać nareszcie?
Zatrzymać smętny wiatr
i krzyknąć: ÂŚmiechem, śmiechem jestem!

ÂŚmiech krople czule pieści.

ale
szkoda że do tytułów głowy nie mam...chyba do niczego nie mam ech:)

Cieniu, to ja nie mam, więc czasem znikam,by jej poszukać :)

"kapuśniaczek zatroskania"

;)

:)))) ładnie :)

za kapuśniaczka dzieki bardzo :)