ciężar poezji
waży się na słowa
lekkie niczym
szybująca kartka
podmuchem wersu
przesypuje piasek
ożywiając wybrzuszenia klepsydry

śpiewa swoją pieśń poufną
dla postronnej potomności

niemożliwe, ela w białym wierszu!
a swoją drogą to zabawne, jak czasem
ciężkie potrafią być słowa, jak brzemienne

no nie mów, że wcześniej nie czytałes moich białych wierszy, hmmm