usiądź*

Chyba po raz pierwszy przeczytałam twój wiersz bez oporów, powiem więcej - z przyjemnością.
Wprawdzie razi mnie nadmiar wielokropków i wykrzykników oraz przedostatni wers, ale podoba mi się.
Wydoroślałeś komar, nareszcie napisałeś jak mężczyzna. Zaczyna ci służyć ta miłość.

Namaluj mi swoje marzenia
Szeptem
Dotykiem
Pieszczotą
Namaluj słowem kojącym
Które, nie błyszczy jak złoto
Takie
Co, w brzmieniu chropawym
Przeciętne i zwyczajne
Ból zadaje pragnieniu

Z rzęs łza grzechu spadnie
Nie na mnie

Pięknie to napisałaś cegła. Niepotrzebnie jednak moim zdaniem wcisnęłaś tam te dwa przecinki (jeden zresztą chyba w ogóle w złe miejsce).

Komar a ja sadziłam, że już w miłości poszedłeś na jakość nie ilość skoro napisałeś dość ciekawy wiersz.