ty, człowieku zesmall'ony
uwikłany w należne sto tysięcy
kłopotów. wizjonerze pierwszego miliona,
niewolniku bilansu straconych szans.

stoisz w korku na zielonym
na otwarciu bram do świata,
w klatce swoich ma i winien. skulony
w rachunku spiętrzonych akt.

ty, człowieku zniewolony
namnożonym plikiem faktur
matowym okiem oceniasz saldo
utraconej barwy. we własnych rękach

życie wymyka się z dłoni.

Ela ale Cię księgowo-rachunkowo wzięło. Czytając ma się wrażenie, że podmiot liryczny robi swój ostatni bilans.
Absolutnie nie zgadzam się z tytułem. Jeśli chciałaś posłużyć się symbolem, to raczej chyba powinien wyglądać : !!!

ela, pierwsze co mi się nasunęło, to bęcwał:P)

Jeśli Ela jest księgową, to napisała ów utwór pewnikiem o sobie :)

Anty-czka, no tytułu nie wymyśliłam :)))

Ania, tez ładne skojarzenie :)))

Gacuś, ksieguję też, jak trzeba :)))

witam
a może my wszyscy jesteśmy podmiotami tego utworu co sugeruje pierwszy wers -" ty, człowieku zesmall' ony"- to rodzaj apelu, ja też mam coś z "księgowego" Jestem na tak. Pozdrawiam

a może autor ze sobą gada? dzięki Boob.

no to tytuł mógłby być
saldo

dzięki, Ann. Taki w[isałam

to już do wierszy?

już tak, Ann :)