pośród krzewów morwowych jedwabniki tańczą
przed nimi jak wróżbita karty lat rozkładam
nić tęsknoty tkają w dniach smętnych różańcem
zawijam w sukno srebrne słów cierpkich balladę

szeleści ciała jedwab na poły stwardniały
na śniadanie błahostka zapraszam blond myśli
dogadzam gołym stopom zakładam sandały
na liściach morwy piszę że tutaj byliśmy

w wieczorze chropowatym szarą korą drzewa
kokonem snu owijam czas co w dłoniach niesie
pod dachu chmurą bladą gdzie jedwab dojrzewa
testament życia piszę ciszą morwy w lesie

to jest POEZJA. Lilak,no i jak nie słodzić?

witaj
Lilak
I'm back
pozdro.

witaj
Lilak
Bardzo liryczny utwór bajkowy a może nawet surrealistyczny.Jest w nim tęsknota, przemijanie i rozrachunek z przeszłością. Jest w nim wiele miejsca na interpretację dla czytelnika.
Â?adny wiersz.Pozdrawiam serdecznie.dzięka

Elutka, Boob - dzięki za poczytanie i słodzenie na śniadanie

lilak pisze:szeleści ciała jedwab na poły stwardniały
na śniadanie błahostka zapraszam blond myśli
dogadzam gołym stopom zakładam sandały
na liściach morwy piszę że tutaj byliśmy

Najbardziej ta zwrotka przypadła mi do gustu, co nie oznacza, że inne są gorsze. Jako całość na 5+

dzięki Gacek , następnom razom postaram się na szóstke :)

Za moich czasów najwyższą oceną była 5 :)
I tak w ferworze czytania dołożyłem Ci +

Jeden z najlepszych wierszy, jaki ostatnio przeczytałam w sieci. Gratuluję lilak.

Gacek dzięki za ten pluszzzzzzzzz :)
anty-czka dziękuję , tak mi sie napisał 13-zgłoskowiec , wiem, że rymy są nie na topie, ale lubię i rymuję dla relaksa