jest grubo przed północą
do niej już nic nie powiem
obelisk na ścianie przestał się poruszać

słońce się skończyło
ziemia odwróciła się na drugi bok
śpi beze mnie

więc przeglądam
linijka po linijce do kropki
kiedy kończy się wers

na początku wieku końcem
od środka

Wyszło jakbyś nie chcial nic powiedzieć do północy.
Ale coś w tym wierszu jest. Nie wiem dlaczego przyciąga. Może ta ziemia odwrócona na drugi bok? A może niedopowiedzenia? Nie wiem, w każdym razie czytam już któryś raz.