Rozsuwam żaluzje
od tak dawna nie patrzyłem
Anioły sypią się z dachów
niebiosa wchłaniają próżnię
Ladacznice suną ulicami
pochodem litości
Zwykli ludzie
padają jak silne drzewa
Za miliony giną tysiące
Płoną bankomaty
mordercy się modlą

Usiadłem na skraju życia
przywdziałem płaszcz z marzeń
Rozpaloną tęsknotą
wytarłem twarz

Patrze na moje dzieci
otulone formaliną
Tak słodko śnią
Rozchylają uda
Tak cicho
Tak niewinnie
poprostu

trochę mniej oklepanych zwrotów i byłoby co czytać
anioły dzisiaj wymagają szczególnie przemyślanych strof, bo już same w sobie są jednym z częstszych natchnień poety

no widzisz, kurwa, a mówiłem żeby mnie się anioły nie imały...


głupie pizdy!