myśli rozpostarte na sznurach
czekają na suchy wiatr
padają deszcze i wiry
wciągane w martwe studnie
rzeźbią nowe potoki

kamień toczy się
wbrew fizyce wzgórza
zeszłoroczne informacje
przepływają bezwiednie
jak elektryczne ryby

pewnie już teraz dokładnie
w momencie pomiędzy teraz
wiertarki udarowe rozrzedzają
betonową konsystencję ścian

później odkurzacze przestaną wyć
o jedno dobre słowo
zamilkną lodówki
w środku zimy przestaną grzać

tymczasem jest jak być musi
precyzja statystyki wypadków
na trasach donikąd
stabilne wskaźniki zabijania
szczęśliwych społeczeństw

Autystyczny jest ten Twój peel, tworzy odrealnione obrazy, do których klucz ma tylko on sam. Staram się nie skłaniać ku temu, że przekombinowałeś z metaforami.

Dean, ale może być także lepiej.

cebreiro, czytałem kiedyś zapiski ludzi chorych na schizofrenię... to, co zaskakiwało w tym pisaniu, to nagromadzenie niesamowitych obrazów i całkowite oderwanie od układów przyczyna-skutek... czasem próbuję wejść w tę wibrę i wychodzi to różnie... ale płyniesz z tymi obrazami czy brak odpowiedzi na pytanie: "O co kaman?" zaburza Ci czytanie?

Margot, nie może i nie będzie...

Dean, widzę postępy, aczkolwiek ciągle trudno się przez to przebić. Naćkałeś tych obrazków w chuj.

ps. Brak płynności.

ps2. Co chwila grzęznę jak w jakimś bagnisku.

ps3. Tekst wsysa niczym ruchome piaski.

ps4. Próbuj, próbuj.

co ma byc to bedzie
czego ma nie byc tez bedzie

tak właśnie, Kobietko... nie inaczej...

współczesne nurty poezji zniosą chyba wszystko, dean, aczkolwiek nawet jeśli obrazy są z pozoru oderwane, przynajmniej w wierszu powinno być coś co je scala. Nie zaburza, ale też nie zostaje, taka trochę uwspółcześniona wersja wierszyka koronkowego, napakowanego ładnie współgrającym słownictwem.

dean pisze:tak właśnie, Kobietko... nie inaczej...

myslisz, ze raczej to pierwsze czy drugie?
bo jesli to drugie, to po chuj to pierwsze kiedykolwiek mialo miejsce?

nie wiem, Kobietko... zadajesz bardzo trudne pytania... ja nie potrafię na nie odpowiedzieć... może wszystko byłoby prostsze gdyby udało się nie postrzegać rzeczywistości jako zbioru linearnych układów przyczynowo-skutkowych, jako mechanicznych struktur bodziec-reakcja... a może wcale nie ma być prostsze... może ma być pokurwieńczo trudne, zagmatwane i bolesne...

juz nie piszesz mi wierszy : )

no... teraz komunikuję się z Tobą pozawerbalnie :)

co robisz wieczorem? moze wpadniesz?

nie jestem pewien czy tego naprawdę chcesz...

szkoda

no też żałuję, że nie jestem pewien...