procesowanie choroby
wstrętnej naleciałości
z braku miłości

a w głębi złość
potężne wkurwienie
z zazdrości
że z nim
że pizda się wściekła
że też masz pragnienia

więc kolorem tuszuję
rozcieram
rozgniatam
w tęczę zamieniam

spotkanie nieważne...
i nagle TY!
po latach tysiącu
znów pocałunek dusz

"Poczekaj Kochany"
"Jak to poczekaj? Mamy opóźnienie?"
"Ależ nie - przyspieszenie! Nadrabiamy dwa wieki!"

błagam
dość !!!

faktycznie troche opoznione

pocałunek dusz mnie rozbił... to chyba dlatego, że jestem na czczo...

dean ja wiem, że dwa wersy "po latach tysiącu; znów pocałunek dusz" brzmi patetycznie, ale tylko po to, żeby rozładować to w końcówce

oł jee nie ma jak hardcorek amorków
fakt i bawi i zadziwia i wręcz wstrząsa dreszczem i krzykiem 'pieść tak jeszcze' he he

procesowanie choroby niweczy całość.
A szkoda.

jakoś tak sporo tych amorków wszędzie, jakoś nie mogę się od nich niestety opędzić; no ale może teraz już się zniechęcą i nie będą się tak pchać :)

co zaś do "procesowania" to rzeczywiście przesadziłem, bo to słowo branżowe z warsztatów psycho;
a to też dlatego, że wierszyk bardzo osobisty i jakoś popłynąłem zbytnio w napuszoną nostalgię

jak osobisty to nie komentuję, bo się boję.

przemyśliłem, że zamiast "procesowanie" powinno być "odczynianie", bo właśnie chodzi o pewien efekt właściwie magiczny, a ściślej odmagiczniający