będzie tak, że spełnią się nam niespełniania
gdy twoje maki
gdy moje genomki
rozjebią te nasze marzenia

ty nie przeczytasz mnie więcej
ja nie polubię nowej fotosesji
ty rozpijesz się świeżym opium
ja zachłysnę się księżycowym nowiem
ty w łóżku już dotknięciem nie zgrzeszysz
ja rozchylę to małe serduszko

wtedy nie trać chmur z oczu
bo nie będziesz już chciała....
tak po prostu – odlecisz

za rok też jest czerwiec
wiatr zdąży roztrwonić nasz zapach
maki nowe zakwitną
i zobaczysz ich czerwień wyblakłą
i rozpoznasz ich kolor – to szarość

za rok też jest lipiec
daj bóg – może babcia przeżyje
może wtedy...
naprawdę zabłysną dwie szyny
od słońca w twych włosach
lecz już nie w profilu twej książkowej twarzy
a realnie – na szorstkim policzku
od żaru mojego pragnienia

daj bóg... może...

co nieco mi nie pasi i czytam jakoś tak:

maki nowe zakwitną
zobaczysz ich wyblakłą czerwień
zdziwiona dostrzeżesz szarość


naprawdę zabłysną dwie szyny - może raczej pasma, smugi - szyny we włosach są jakieś udziwnione
od słońca w twych włosach
nie w profilu książkowej twarzy
- realnie – na szorstkim policzku
od żaru mojego pragnienia

genomki? peel ma więcej niż jeden genom? opium się pije? moja wiedza o substancjach psychoaktywnych legła w gruzach :(
szyny we włosach potargał wiatr? rozchylanie serduszka jest urocze... i maki czerwone - takie są lyryczne... i nów księżyca... och i "żar pragnienia" - przecudowna metaforka...
chuj z tym - taki blask od ciebie bije ważne, że babcia do lipca przeżyje...