alan jest z irlandii polnocnej i to widac. wlosy wykrecaja mu sie jakos zupelnie w inna strone niz powszechnym ludziom. gorna szczeka wyglada nieco jak dolna, dolna tez jak dolna. twarz ma pucolowata a usmiech serdeczny. przychodzi do pubu ok 8, zawsze na jedno lub dwa piwa. i tak zostaje, pali trawe i upija sie do poznej nocy. z regoly saczy regionalny owocowy cider o zlej reputacji. natch. ludzie w bath mowia, ze po natchu ludzie staja sie agresywni i bardziej niz po innym alkoholu skorzy do bijatyk, alan przeczy tej zasadzie, pije natcha z duma i w pelnym spokoju. ludzie go uwielbiaja, przyciaga do siebie jak magnes. potrafi lawirowac miedzy abstrakcyjnym zartem a gleboka refleksja na temat pubowego upodlenia. kiedys byl nauczycielem matematyki ale przeszedl na wczesna emeryture z powodu zaburzen psychicznych. wspomnial mi kiedys, ze jak dlugo zyje nigdy nie potrafil odmowic ludziom. zaproponujesz mu piwo, wypije. zaproponujesz hasz, zapali. podasz mu kokaine, wciagnie bez oporow. usmiecha sie i zartuje bez przerwy odurzony chmielem, ale nie sadze by byl szczesliwy. w pubie nie ma miejsca na szczescie.

cadrick to inny typ. morda przepita, glos chropowaty, usmiech szatanski, koszula w krate i lysina. nawalony dzien w dzien. niby taki prostak i wybuchowy, chamowaty typ. ale blyskotliwy jak malo kto. farmer z withshire. smieje sie zawsze demonicznie i niedyskretnie ilekroc powie cos debilnego.. np. ostatniej nocy. zobaczyl samolot na niebie i zaczal rozmyslac. mowil, ze dobrze by sie bawil gdyby tak mogl strzelac do tych wszystkich samolotow, a ilekroc by cos utrafil, bieglby do domu ogladac wiadomosci. takie tematy wypelniaja nasze pijackie noce.

tu, w tym pubie, zwanym rising sun odbywa sie codzienna walka o ocalenie angielskiej kultury pubowej, ktora zanika.. wlaczylem sie zupelnie przez przypadek. kilka tygodni temu, z nudow wszedlem na piwo i wpadlem w ten wir. zglebiam te dusze. umieram z nimi.

no nie powiem ciekawa opowieść o Irlandczyku
.

tak czytam i myślę ze trochę nudny ten tekst , sama obserwacja to nie wszystko

powszechna moze byc historia.
czlowiek zas, moze byc zwykly, przecietny, etc.
o ile pierwsza postac scharakteryzowales calkiem przyzwoicie, o tyle dalsza czesc tekstu jest mdla niczym przejrzaly melon, ktory zapomniano potraktowac pieprzem od wewnetrznej.
bardziej strawne byly twoje pierogowe wtrety.
i co sie stalo z twoimi naturszczykami?
wrzuciles ich na zbyt gleboka wode?

co to kurwa jest naturszczyk??

troche slabsza technika ale ogolnie ciekawie opisana stagnacja w jakiejs tam dziurze, o takiej szarej codziennosci nie jest wcale latwo cos napisac

quenterro, o naturszczykach pisalam przy okazji twojego "filmu".

fobiak, to prawda, co nie zmienia faktu, ze dla mnie drugiej opisywanej postaci zabraklo ostrosci.

in the house of the rising sun... gdy knajpa tak się nazywa, to ja w nią wchodzę... u mnie to jakieś cyganerie, kontrasty... donnegal jeszcze ujdzie z nazwą i towarzystwem... nawet kulturalnie można tam po pysku dostać... po irlandzku...

kurde... tych gości nie da się nielubić... nie wiem jak wygląda kultura pubowa w wiltshire, ale dzięki takim typom - nie zginie... o to się nie bój... znałem kiedyś gościa... gdy wszedł do pubu był jak alan... pozdrów alana... z takimi moczymordami to warto się przewlec...

niby opis dwóch typów knajpianych, jakich wiele po knajpach świata, a chwyta - nadałeś im tożsamość... widzę te mordy... i o to chodzi...

in the house of the rising sun...

lub w "Bazie ludzi z mgły".