tupały drewniaki. wykładzina nie tłumiła kroków przemierzanych w pospiechu wzdłuż korytarza. na sali tylko mała lampka rozsnuwała żółtawe mdłe swiatło. babcia obok chrapała, od czasu do czasu przerywając ten dźwięk boleściwym "ojojoj..." dało sie do tego przywyknąć i nie zwracać uwagi. gorąco. termostat grzejnika nie dawał się nijak uregulować i pot przyklejał włosy do karku. przed oczami tafla okna -jasna noc i rysunki fajerwerków. piękne, kolorowe, zamaszyste i jakieś nierzeczywiście radosne -bez zapachu, szczelnie izolowanego zamkniętym oknem.
weszła pielęgniarka -biały anioł z kroplówką w ręku. sięgnęła po lateksowe ochronne rękawiczki. dobrała się do centralnego wkłucia w przedramieniu babci.
-boli?
-pewnie, że boli! zawsze to mówię...
poszła, gasząc zapalone uprzednio jarzeniowe światło, które świeciło prosto w oczy i burzyło obraz zatrzymanych w pamięci fajerwerków.
marzenka obudziła się i jak zwykle zagadała o ucisku pod czaszką, który jeszcze niedawno nie dawał jej spać.
znowu można śledzić barwy i taniec podniebnych świetlistych kompozycji. i wypowiadać w myślach życzenia, aby na drugi rok babcia..., aby marzenka...
noc mija, tupot na korytarzu, salwy i już nowy. i już senność...
i już ranek jak inne -szósta rano, temperatura w normie.
marzenka gorączkuje.
dobrze, że za korytarzem, na klatce schodowej można po staremu zapalić fajka. bo nie było noworocznych postanowień, jedynie myśl: oby nie gorszy od poprzedniego.

Przeczytałam Ela Twój tekst jako pierwszy, ale nie wiedziałam co napisać. Wróciłam i dalej nie wiem.
Ech, nigdy nie wiem tam gdzie trzeba. To paraliż przy ważnych tematach?

to teraz by sie przydalo napisac cos o niesprawiedliwosci...
Otoz nalezy sie tobie nic.

Anty-czka, nie przejmuj się.

Waldi, jakoś nie pojmuję Twej dygresji w odniesieniu do tego tekstu.

szpitalny spokoj i refleksja samotnosci i gowno wartego zycia

ela, waldi napisał, że nie jest w stanie spłodzić niczego, poza trzema kropkami i tak je podzieli, żebyś żadnej nie dostała (czyli musisz pisać bez interpunkcji) choćbyś ją sobie zaklepała



pośladkiem ;)

Waldi człeku zagubiony nie wiadomo w jakie oka i na oczy nie widziany sieci całe. Napisz. Bo rzeczywiście, teraz powinien wejść tekst o niesprawiedliwości [bez kropek, z wykrzyknikiem]

Antyczka a czym jest zagubienie Pani? pytaniem, wolnoscia?
wszak napisalem w ostatnim zdaniu wszystko.
minimalizacja ma to do siebie, iz nakazuje myslec. otwiera podswiadomosc.
jakoz to Anula wzniecila stan mej plodnosci zawarty w kropce w niej to tez jest
wszystko oraz nic. to stopien sprawiedliwosci tu ujawniony jest niczym
istotnym jakoz zaznaczylem wczesniej. A zatem pytanie o sprawiedliwosc jest bez
sensowna, lecz istniejaca, nieodzowna poprzez chocby wspolczucie, zal itd., Bo
coz innego mozna odczuc czytajac taki text?

Waldi odniosę się do problemu zagubienia po wyjaśnieniu nurtującego mnie problemu, tfuuu tzn. przecinka. A więc:
Antyczka a czym jest zagubienie Pani?
czy:
Antyczka a czym jest zagubienie, Pani?

Tak, Pani przecinek określa wszystko implikacje atribuere

Waldi sam widzisz, jak często głupia mała kreseczka ma wpływ na nasz odbiór i zrozumienie sensów.
Widzisz to? Zgadzasz się?

czasem zamiast kropeczek wolimy słów jasnych kilka.. przeczytać lub napisac, ale....
A sprawiedliwość? cóż to takiego? mrzonka, czy kategoria teoretyczna?