Parłem naprzód, choć było dobrze pod górkę. Ogólnie nie było jakoś szczególnie dobrze, bo trud dawał się odczuwać, ale i przyjemność obcowania również. Było normalnie, czyli trochę tak i trochę siak (nietak), bo o górce można było powiedzieć, że bardzo dobrze wyglądała, zaś o trudzie jej zdobywania, że jest dość przykry.

Faktycznie górka była raczej łagodnym pagórkiem (a może nawet wzgórkiem), choć wysokości dość pokaźnej i o nad wyraz stromym wzniesieniu. Ów więc pagórek był trochę zalesiony, ale z przewagą pustych przestrzeni. Przestrzeń to za dużo powiedziane. Należy raczej powiedzieć: zarośnięty tylko fragmentami.

To fragmentaryczne zarośnięcie było właśnie atutem pagórka, gdyż takie właśnie zarośnięcie jest ciekawsze, bo stanowi lepszy kontrast dla przeważających fragmentów niezalesionych, często dolinnych i w dodatku wilgotnych.

A kontrast wiadomo - uwypukla różnice i wprowadza chęć porównywania do innych podobnych zjawisk. Czym większy kontrast, tym lepiej uwypukla i tym bardziej zachęca, a nawet zaokrągla. Niemniej stosowanie dużego kontrastu na zasadzie czarne-białe czy bardziej drastycznie światło-czerń, czy nawet ostro aksjologicznie dobro-zło nie jest wskazana, bo spłyca i upraszcza całą sytuację. Dlatego lepiej stosować pewne natężenie i różnicowanie w kontrastowaniu ujmowanych zjawisk.

A tu właśnie była taka bardziej korzystna sytuacja, gdyż oprócz przeważających fragmentów nagiego zbocza i fragmentów całkowicie zarośniętych, na wzgórku dawało się zauważyć tu i ówdzie kępy krzaków oraz połacie niezbyt wysokich traw.

Nagie zbocza porośnięte tu i tam nie były więc takie gołe, a zarośnięcie nie było takie gęste, jak się na pierwszy rzut oka zdawało. W istocie więc nagość górki zarośnięta i upstrzona tu i ówdzie zróżnicowanymi elementami była właściwie idealna pod względem zasady kontrastu.

I ogólnie też. Tym bardziej, że było to zaraz po świcie, co wiązało się z unoszeniem się w powietrzu wilgotnych oparów, które wpływały na bardzo dobre wrażenie ogólnej manualno-wizualnej percepcji pagórka (i obocznych dolin również), mimo nawet trudów zdobywania.

W mojej interpretacji nadałabym Twojemu kawałkowi prozy tytuł: rozważania na temat depilacji , a tym samym rozwinęłabym wątek, do innych aspektów. Trochę się powtarzasz, chcąc dodać nowe fragmenty, właściwie bazujesz na poprzednich. To bardzo ciekawy temat jest, a jakoś do tej pory nikt nie zaspokoił mojego wysublimowanego gustu w tej mierze, może dlatego, że za rzecz biorą się mężczyźni.

cebreiro muszę przyznać ci rację, że za mało aspektowa jest całość i przez to zbyt jednostajna;
a twoja propozycja tematu depilacyjnego jest ciekawa