W dalekiej krainie pewna panna mieszka,
w zamku wysokim, w strzelistej wieży.
Spogląda z góry, jak płynie rzeczka,
jak drzew korony zieleń odziewa.
Tam ptak przysiada na bzu gałązkach,
tam wody blask przestrzeń olśniewa.

Dziewczynę obraz zachwyca co dnia,
o każdej porze maluje inny,
zmienny, cudowny, barwny krajobraz,
a jego zmianom pan Czas jest winny.
Zimą maluje bieli połacie,
wiosną kwiatami zdobi zieloność,
latem słoneczko na piasku macie,
jesienią rdzawe lasu postacie.

I wie dziewczyna, że gdzieś królewicz
błądzi i szuka, kluczy i wierzy,
że swoją pannę kiedyś zaprosi
do tego świata bajecznych przeżyć.
Pokona smoka, trolle złośliwe,
nie da się okpić złej czarownicy.
Bo w jego sercu pragnienie żywe
cudu uśmiechu oblubienicy.

powiedz mi gdzie tu jest poezja, dla mnie to czysta proza

proza, dramat, bajki

dzial jest prawidlowy tylko twoj zapis nie pasuje,
taki zapis powinien byc w wierszach chyba, ale ze to nie jest wierszem tylko proza to .........przepraszam

Nie no proza to tez nie jest
Ciekawie tu :)

Jakoś brakuje mi lekkości w tym

lubie bajki.
byc moze zapis nie do konca trafiony

elka noto barzdziej podobne do wiersza

ale mi sie podoba tekst i jego zawartość:)

Szanowni moi- bajka jako gatunek należy do epiki, niezależnie czy z rymem czy bez. Nie pretenduje do tego, by być wierszem. Jeśli zabrakło tu, np. właściwej gatunkowi narracji, to proszę o wskazanie i krytykę. Możecie mieć wątpliwości co do konstrukcji, marności narracji, braku dynamicznej fabuły etc. Piszę rymowane bajki i nie zamierzam wklejać ich do wierszy.
Pozdrawiam:)